نگاهی به سریال دیکنزشن: درامی با حضور تمامی شخصیت‌های داستان‌های چارلز دیکنز

دیکنزشن یک سریال درام تلویزیونی بریتانیایی است که در ۲۶ دسامبر سال ۲۰۱۵ روی آنتن بی‌بی‌سی رفت.

سریال ۲۰ قسمتی دیکنزشن تمامی شخصیت‌های داستان‌های کتاب‌های چارلز دیکنز را در محله‌ای به نام ویکتوریا در کنار هم قرار داده، داستان اصلی سریال را یک قتل شکل می‌دهد که بازرس باکت مأموریت بررسی پرونده این قتل را قبول می‌کند.
در این سریال تمامی شخصیت‌های محبوب و منفور کنار هم زندگی می‌کنند و نیمه‌های پنهان شخصیت خود را نمایش می‌دهند، مانند نیمه‌ی دوست‌داشتنی شخصیت فاگین که در داستان الیور تویست از شخصیت‌های منفی داستان بود.
یکی از خصوصیات این سریال داشتن سِت و طراحی صحنه‌ی چشم‌نواز است که می‌توان از آن به‌عنوان مکمل ستاره‌های جوانی که در این سریال نقش‌آفرینی کرده‌اند یاد کرد. نوشتن داستان فیلمی مانند دیکنزشن کاری هوشمندانه است که ریشه در عشق و علاقه‌ی نویسنده کار به کتاب‌های چارلز دیکنز داشته است.
منتقدان اما با نحوه‌ی جلو رفتن داستان مشکل‌ دارند چراکه شکل کلی داستان به‌گونه‌ای است که ابتدا یک شخص معرفی می‌شود و سپس شخصیت معرفی‌شده به حال خود رها می‌شود و داستان ادامه پیدا می‌کند؛ اعتقاد منتقدان بر آن است که بهتر بود شخصیت‌های مختلف در روند جلو رفتن داستان نقش می‌داشتند و فیلم‌نامه و شخصیت‌ها در کنار هم جلو می‌رفتند. منتقدان همچنین بر این باورند که ویژگی‌های رفتاری جدیدی که شخصیت‌های داستان پیدا کرده‌اند نتوانسته فیلم‌نامه را به‌خوبی داستان‌های خود چارلز دیکنز کند.
خوانندگان کتاب‌های دیکنز هم مشکلاتی با فضاسازی داستان داشته‌اند؛ مثلاً اینکه در این سریال همه‌ی شخصیت‌ها کلاه به سر می‌گذارند در حالی در داستان خود دیکنز به کلاه به سر داشتن شخصیت‌ها اشاره‌ی چندانی نشده، یا مثلاً اینکه در کتاب از باراندازی که فاگین در آن زندگی می‌کند همیشه به‌عنوان فضایی مه‌آلود یادشده اما از قسمت دوم سریال، مه اطراف خانه‌ی فاگین به‌اندازه‌ای غلیظ می‌شود که بازیگران در مه گم می‌شوند.
اگرچه همه‌ی بینندگان این سریال تا این حد ریزبین نبوده‌اند و این سریال توانسته نمره‌ی قابل‌قبول هفت را از طرف کاربران IMDB کسب کند.

لیست کتاب‌ها و شخصیت‌های مهم:

• جیکوب مرلی از داستان سرود کریسمس
• آرتور از داستان آرزوهای بزرگ
• امیلی از داستان آرزوهای بزرگ
• الیور از داستان الیور تویست
• و ….

منابع:

• ویکی پدیا
• روزنامه گاردین

نویسنده: محمدرضا چهارسوقی