اکسرژی به عنوان شاخص عملکرد تحقیقاتی مجموع مقالات و مجموع استنادات را به شمار ميآورد و میتوان گفت تنها شاخصی است که كميت و كيفيت را در كنار يكديگر قرار ميدهد و در نهايت عددي را بدست ميآورد كه نمايندۀ عملكرد برتر يك فرد، گروه و يا يك نهاد است. اكسرژي ناتوانايي شاخصهاي ديگر را پوشش ميدهد. از اين رو، حداكثر كار مورد نياز براي رسيدن به تعادل است كه بتواند آنتروپي را كاهش دهد و انگيزانندۀ توليد بهتر علمي و افزايش استناد باشد.
ادامه نوشته »