همراهان همیشگی کتابدار ۲.۰، عرض سلام و احترام

      ۱۴ تیرماه، روز قلم رو هم پشت سر گذاشتیم. مجلۀ کتابدار ۲.۰ از ابتدا با هدف به دست گرفتن قلم توسط صاحبان قلم و با رعایت تعهد به آن پا به عرصه گذاشت. به عقیدۀ من هر کسی که با رعایت اصول، قلم در دست می‌گیرد صاحب قلم به شمار می‌آید. البته نباید از این نکته غافل شد که باید متعد به قلم بود و متعهد به آنچه می‌نگارد. به نظر، از همۀ اینها مهمتر این است که یک کتابدار تا چه اندازه و تا به کجا متعهد به قلم است. در شماره‌های مجله از شمارۀ اول تا شمارۀ اخیر به صورت مستقیم و غیر‌مستقیم روش‌ها و اصول نگارش، اصلاح و نشر اطلاعات علمی ذکر شده است؛ موضوعی که بارها و بارها مطالب مختلف و متعددی را راجع‌به آن دیده و خوانده‌اید.

      این روزها حرف از سرقت علمی و ادبی نقل مجالس علمی است. صحبتی که شاید بارها و بارها با دلایل مختلف، توجیه‌ شده است و دلیلش هر چه که باشد؛ آشنایی ناقص یا عدم آشنایی با روش‌های صحیح درج و انتقال و نشر اطلاعات، سیاست‌گذاری‌های ضعیف، نبود آموزش مناسب، نبود الگوهای شایسته، نبود مجاری کنترلی مناسب، نبود همکار کتابدر در انجام پژوهش‌ها و از همه مهمتر نبود تعهد سفت و سخت برای نوشتن، آثارش هر روز بیش از پیش گریبان انتشارات علمی جوامع را می‌گیرد. البته بدیهی است که تمام جوامع کم و بیش به این درد مبتلا هستند اما شنیدن و دیدن برخی گزارش‌ها باید نگران‌کننده باشد. چندی پیش مقاله‌ای با عنوان “انتشارات علمی چینی و ایرانی؛ رشد سریع و بدون توجه به اخلاق”^[۱] را با اطلاع‌رسانی دوستان دیدم و خواندم. اخبار ناخوشایندی راجع به رشد تصاعدی تولیدات علمی در برخی کشورها؛ بدون توجه به اصول و تعهدات نگارش درج شده بود که متأسفانه کشور ما به عنوان یکی از جوامع بی‌توجه به این امر معرفی شده بود.

      به نظر می‌رسد کتابداران و سایر اهالی قلم باید خیلی بیشتر به تعهدشان فکر کنند و با تمام توان این تعهد را به دیگران تسری دهند.

[۱]. Chinese and Iranian Scientific Publications: Fast Growth and Poor Ethics