کتابداری که ادبیات کودکان را برای همیشه تغییر داد.

آن کارول مور^[۱]رئیس بخش کودکان در کتابخانه عمومی نیویورک ^[NYPL )^[۲) بین سال­ های ۱۹۰۶ تا ۱۹۴۱ بود. نیمه اول قرن بیستم عصر شکل­ گیری اقدامات نسبتا جدیدی برای کتابخانه­ های کودکان و چاپ و نشر کودکان بود و مور یکی از بزرگان مسلم آن بود. کارل سنت­ برگ^[۳]مور را یک پدیده می­ داند و وجود او را به یک واقعه نادر و خارق­ العاده که باعث پیشرفت بشر می­ شود توصیف می­ کند.

نویسندگان، ویراستاران و ناشران خواستار ملاقات با مور برای مشاوره و مشورت گرفتن از مور درباره آثارشان و بیشتر از همه  به دنبال تائید و تصدیق آخرین آثار خود بودند. علاوه بر ریاست، و کتابداری کودکان در سراسر کشور، مور  مقاله خوبی درباره بررسی کتاب­ های جدید و سپس کتاب آموزشی پایه برای مردم نیویورک تالیف کرده است و همچنین مجله بسیار موثری که به ادبیات کودکان اختصاص داده شده توسط یکی از شاگردان مور ایجاد شده است.

مور بخاطر استعدادش در به وجود آوردن یا تغییر دادن یک کتاب مشهور بود. مور با وجود بازنشستگی از کتابخانه عمومی نیویورک به ­عنوان یک عنصر بانفوذ توانمند تا پایان مرگش در سال ۱۹۶۱ باقی ماند و کار روی کتاب­ های کودکان را ادامه داد. او احساس غرور و افتخار خاصی نسبت به کتابداری داشت و بخاطر اعتمادش در کسب موفقیت در مورد علایقش خجالت زده نبود.

سابقه­ ی حرکت تاریخی در ادبیات کودکان از ۳۰ قبل است و مور انقلابی در این حرکت است. تا اواخر قرن نوزدهم کتابخانه­ ها به­ عنوان یک مکان مناسب برای کودکان زیر ۱۰سال در نظر گرفته نمی­ شدند و اولین اتاق­ های مخصوص کودکان در سال ۱۹۸۰ ایجاد شدند. ابتدا قرار بود این اتاق­ ها برای مشتریان جوان پر سر و صدا در نظر گرفته شود به طوری که آن­ ها برای بزرگسالان مزاحمت ایجاد نکنند.

 مور پیشگام اتاق کودکان که ما امروزه می­ شناسیم است: یک فضای خودمانی و دنج با راحتی زیاد، صندلی­ های مخصوص کودک، کارهای هنری بر روی دیوار و فضایی برای رویدادهایی مانند داستان­ سرایی.

همه کتابداران کودک به عقیده مور چهار رابطه را پذیرفته­ اند: احترام به کودکان، احترام به کتاب­ های کودکان، احترام به همکاران خود و احترام به کتابداری کودکان به­ عنوان یک حرفه و شغل.

مور بند بند چهار رابطه را برای یک دلیل گفت: در دوران او، کودکان باید توسط ناشران به­ عنوان خوانندگانی بلا استثنا(یا دور از تبعیض) در نظر گرفته می­ شدند که به راحتی با تولید ساده و انبوه کتاب راضی نگه داشته شوند.

 هیچ ­یک از رابطه­ ها قبل از مور نبود و هم زمان با مور به وجود آمد.

در چندین کتاب که در سال­ های اخیر منتشر شده از مور به­ عنوان یکی از زنان توانمند که چراغی پیشرو در صنعت کتاب کودکان در اوایل و اواسط قرن بیستم ایجاد کرده نام برده شده است. در کتابخانه­ ها، به خصوص بیشتر در چاپ و نشر کتاب، تنها بخش کودکان است که زنان می­ توانند موضع قدرت و توانایی خود را افزایش دهند و این بخش تبدیل به پناهگاهی برای زنانی که دوستدار کتاب بودند، شد.

علت علاقه مور به ادبیات کودکان،  بهبود و پیشرفت خودش در ادب و هنر کودکان بود.

کتاب­ های خوب برای بچه­ ها به سختی تولید می­ شدند و بدتر از همه به ­نظر مور کمبود و فقدان کتاب خوب و مناسب برای دختران بود. اما امروزه کتاب­ های کودکان با کیفیت بهتری هر ماه منتشر می­ شوند و کودکان می ­توانند آن­ ها را بخوانند و اکثر بزرگسالان هیچ شکایتی درباره آن­ ها از کودکان مشاهده نمی­ کنند.

مور مسئول انتخاب کارکنان جدید بود و ترجیح می­ داد متقاضیان را بر اساس آن­چه از آن­ ها می­ دید و درک می­ کرد به جای مسابقه و یا سوابق خانوادگی انتخاب کند. مور تقریبا به تنهایی یکی از ویژگی­ های مهم در کتابخانه­ ها را ایجاد کرده است، مور معتقد بود که هر کتابخانه در شهر نیوریک باید مجموعه خواندنی برای کودکان داشته باشد که کودکان آزادانه بتوانند به مواد دسترسی داشته باشند و هر مجموعه با توجه به نیازهای خاص افراد آن محله­ ای که کتابخانه در آن تاسیس شده بود مجموعه­ سازی شود.

ترک کار برای مور آسان نبود و هدف و تمرکز او در زندگی بر روی کودکان بود. باربارا بادر^[۴] کارشناس کتاب آموزشی پایه به صراحت اعلام می­ کند: مور بیش از حد زندگی کرد و بیش از اندازه از نقش خود به­ عنوان یک قدرت ویژه و اعتبار و نفوذ اولیه­ اش در ادبیات کودکان لذت برد.

او عاملی بود که دنیای کتاب­ های کودکان را برای بهترشدن تغییر داد و شایستگی این را دارد که همیشه به خاطر بماند.

پانویس:

[۱] Anne Carroll Moore

[۲] New York Public Library

[۳] Carl Sandburg

[۴] Barbara Bader

منبع:

این نوشته برگرفته از مطلبی با این عنوان است: The Librarian Who Changed Children’s Literature Forever

نویسنده: پری حسین زادهn