آمریکا شکاف مهارتهای دیجیتالی دارد. کتابخانهها میتوانند به رفع آن کمک کنند.
مقدمه مترجم
شاید در سالهایی نه چندان دور، استفاده ابزارهای دیجیتال و ورود دنیای فناوری یک انتخاب بود، اما امروز زندگی دیجیتالی یکی از وجوه زندگی همه ماست و حتی اگر بپذیریم که میتوانیم سهم فناوری دیجیتال را در زندگی خود کاهش دهیم، اما بیتردید حذف کردن فناوری از زندگی تقریباً امکانپذیر نیست. اصطلاح شکاف دیجیتالی اشاره به شکاف میان افراد، خانوارها، کسبوکارها و نواحی جغرافیایی در سطوح مختلف اقتصادی-اجتماعی در دو محور فرصت دسترسی به فناوریهای ارتباطات و اطلاعات و استفاده از اینترنت برای کاربردهای مختلف و متنوع دارد. بر همین اساس، مقاله حاضر به نقش کتابخانهها با دسترسی به اینترنت همگانی و گسترش خدمات آموزشی و فرهنگی برای رفع شکاف دیجیتال میپردازد.
از آنجا که شعب کتابخانهها در سراسر کشور در فناوریهای جدید و خدمات دیجیتال سرمایهگذاری میکنند، کاربران به طور فزایندهای از آنها به عنوان مراکز اصلی برای پیشرفت شخصی و حرفهای استفاده میکنند.
هنگامی که کالوستر سندرز[۱] در سال ۲۰۱۶ به عنوان مدیر داخلی هتل ردمونت در بیرمنگامِ ایالت آلاباما ارتقاء یافت، احساس تضاد کرد. از یک طرف، او از مسئولیت بیشتر و پرداخت بهتر هیجانزده بود. از سوی دیگر، فکر مدیریت برنامههای کارکنان خود از طریق سیستم رایانهای هتل باعث اضطراب او شد. او میگوید: «من به معنای واقعی کلمه نمیدانستم چگونه آن را روشن کنم.»
این مدیرِ سندرز بود که به او کلاسهای مقدماتی رایانه رایگان در شعبه مرکزی کتابخانه عمومی بیرمنگام را نشان داد. با وجود اعصاب او، سندرز حدود دو بار در هفته شروع به حضور در کلاس کرد. طی یک ماه، او به اندازه کافی آموخته بود که نسبت به کار احساس اعتمادبهنفس کند. او میگوید: «من نمیدانم چرا از ورود به دنیای رایانه ترسیدم. اکنون من عاشق آن هستم.»
ابزارهای عصر دیجیتال – رایانهها، اینترنت و برنامههای آموزش آنلاین – گاهی به عنوان تهدیدی برای ارتباط کتابخانههای عمومی شناخته میشوند؛ اما این استدلال افرادی مانند سندرز را نادیده میگیرد، چراکه کتابخانههای عمومی امکان دسترسی به ابزارهای دیجیتال را برای کاربران فراهم میکنند و برای آموزگاران که بدانند چگونه از آنها استفاده کنند، شعبههای محلی خود را باارزش میکنند.
با ماریکه ویسر[۲]، دستیار مدیر و طرفدار ارشد سیاستگذاری در انجمن کتابخانههای آمریکا صحبت کنید و داستان پشت داستان از دسترسی کاربران در کتابخانهها به روشهایی که فقط در قرن بیست و یکم اتفاق میافتد خواهید شنید: دامداران در روستای نبراسکا که تقریباً در حراجهای گاو نر مناقصه میکنند؛ کشاورزان در ایالت آیووا با استفاده از یک پرینتر سه بعدی قطعات خراب تراکتور را میسازند؛ و جانبازان در کنتاکی که برای ارتباط با پزشکان خود از کنفرانس تلفنی استفاده میکنند. ویسر میگوید: «اگر آنها کاربران کتابخانه نیستند، افراد ممکن است یک دیدگاه نوستالژی از زمان کودکی خود نسبت به کتابخانهها داشته باشند. من فکر میکنم مردم باید [کتابخانههای امروزی] را تجربه کنند تا به نوعی این دیدگاه تاریخی را عوض کنند.»
امروزه، ۸۴ درصد از کتابخانهها آموزش نرمافزاری را ارائه میدهند و ۹۰ درصد به مهارتهای پایه اینترنت کاربران کمک میکنند. در سال ۲۰۱۶، ۱۱۳ میلیون نفر در برنامههای کتابخانههای عمومی شرکت کردند، از جمله کارگاههای سواد دیجیتالی – و یک افزایش ۱۷ درصدی نسبت به سال ۲۰۱۳. در واقع، برای میلیونها آمریکایی، کتابخانهها فقط انبار اطلاعات نیستند. آنها نهادهای آموزشی واحدی هستند که مهارتهای لازم برای مشارکت کامل مردم در کار، مدرسه و زندگی امروزی را آموزش میدهند.
روند رشد همواره همراه با پیشرفت فناوری بوده است. به عنوان مثال، در سال ۱۹۷۸، دانشمند فقید مشهور اطلاعات، فردریک ویلفرد لنکستر[۳] پیشبینی کرد که با افزایش روزافزون جامعه بدون کاغذ، کتابخانههای سنتی تا سال ۲۰۰۰ متوقف میشوند. مورخ وین ویگاند[۴] میگوید: «من میتوانم سه نسل از پیشبینیهایی که اشتباه از آب درآمدند را به شما ارائه دهم.»
آنچه چنین پیشبینیهایی از دست میدهد این است که در طول تاریخ، کتابخانهها همیشه سازگار با نیاز جامعه خود بودهاند. در دهه ۱۹۲۰، بسیاری از اتاقهای نویسندگان را گشودند که در آنجا به کاربران کاغذ، خودکار و مداد رایگان داده میشد. در طول جنگهای جهانی، آنها کلاسهای تخصصی آشپزی را برای حمایت از ابتکارات دوشنبه بدون گوشت و چهارشنبه بدون گندم دولت ارائه دادند. اکنون آمریکاییها با قاطعیت میخواهند که کتابخانههایشان آنها را برای موفقیت در عصر دیجیتال تجهیز کند: ۸۰ درصد از پاسخدهندگان در یک نظرسنجی گفتند که کتابخانهها باید بهطور قطع برنامههایی را ارائه دهند که به مردم آموزش میدهد از ابزارهای دیجیتالی استفاده کنند.
در بیرمنگام این تحول دقیقاً با تکامل خود شهر گره خورده است. یک قرن پیش، این شهر به دلیل صنعت تولید پررونق به عنوان «پیتزبورگ جنوب» شناخته شده بود. امروز با شروع صحنه در حال رشد با محوریت یک فروشگاه سابق ۱۴۰،۰۰۰ مترمربع با عنوان انبار نوآوری، این شهر در حال تصور مجدد خود به عنوان «دره سیلیکون جنوبی» است. جاش کارپنتر[۵]، مدیر توسعه اقتصادی این شهر میگوید:«ما [عدم وجود] تسلط دیجیتالی را یکی از اساسیترین محدودیتهای آمادگی نیروی کار میدانیم.»
البته هر شخص بیرمنگامی در صنعت فناوری اشتغال پیدا نمیکند؛ اما تعداد کمی از مشاغل امروزی از موج وسیع دیجیتالی شدن اقتصاد آمریکا دست نخورده است. بین سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۱۶، سهم مشاغل در ایالاتمتحده که نیاز به مهارتهای دیجیتالی کمی دارند – با محوریت دانش رایانه در شغل اندازهگیری میشوند – از ۵۶ به ۳۰ درصد کاهش یافته است، در حالی که سهم مورد نیاز مهارتهای دیجیتالی بالا از ۵ به ۲۳ درصد افزایش یافته است. وجود کتابخانه عمومی اگر چه ممکن است در رسیدن به مقصد زیاد مشهود نباشد اما رسیدن به هدف را سرعت میبخشد. موریس هارلی[۶] که دروس رایانه را در بیرمنگام تدریس میکند میگوید: «مردم نمیدانند که ما تا چه حد از کتابهای فیزیکی دور شدهایم.»
در هر هفته در بیرمنگام، کلاسهای رایانه ممکن است مهارتهای صفحهکلید، ساخت صفحه گسترده پیشرفته و بسیاری از موضوعات دیگر را پوشش دهند. سیستم کتابخانه همچنین تقریباً ۳۰۰ رایانه عمومی، وای فای رایگان، نقاط وارسی وای فای در دسترس و در یک شعبه، یک آزمایشگاه یادگیری دیجیتال نوجوان، به همراه استودیوی ضبط، چاپگر سهبعدی و یک فضای سازنده ارائه میدهد؛ به عبارت دیگر، فضایی است که برای رفع شکاف مهارتهای دیجیتال ملی مناسب است. شورای فلوید[۷]، مدیر اجرایی کتابخانه میگوید: «فضای کتابخانه عمومی یکی از فضاهای رایگانی است که در جامعه ما باقی میماند و در واقع میتوانیم دعوت به ورود دیجیتال کنیم.»
بسیاری از ۱۶،۵۶۸ کتابخانه عمومی کشور موارد مشابه را روایت میکنند. کتابخانه عمومی سن آنتونیو مراکز آموزشی تحت عنوان «یادگیری در اساِیپیاِل» در چهار شعبه که آموزشهای رایانهای و نرمافزاری و همچنین آموزش تبلت و موبایل را ارائه میدهد. کتابخانههای عمومی ممفیس یک اتوبوس مسافربری مجهز به ۱۰ ایستگاه کاری رایانهای را طراحی کردهاند برای ساکنینی که به دنبال شغل و آماده شدن برای مصاحبه میباشند. کتابخانه عمومی بخش کویاهوگا در اوهایو مراکز نوآوری را در سه مکان ارائه میدهد که در آن کاربران میتوانند به نرمافزارهای پیشرفته و تجهیزات تولید دسترسی پیدا کنند؛ اما در حالی که آموزش رسمی یکی از مؤلفههای اصلی خدمات کتابخانهای امروزی است، این بخشی از کار کلی است که آنها برای پشتیبانی از سواد دیجیتال انجام میدهند. بدین ترتیب مزایای انتشار بین صدها نفر از کاربران و کارکنان کتابخانه اتفاق میافتد.
ساری فلدمن[۸]، مدیر اجرایی کتابخانه عمومی بخش کویاهوگا، چنین تعاملی را به یاد میآورد: «من در یکی از شعبههایمان در استرانگسویل بودم و فردی را دیدم که در حال پر کردن یک درخواست شغلی است. او به پایان درخواست رسید و به وحشت افتاد. درخواست به آدرس ایمیل نیاز داشت و این شخص آدرس ایمیلی نداشت. یکی از کارمندان ما در نزدیکی یک رایانه نشسته بود، یک حساب کاربری گوگل برای او ایجاد کرد و آن شخص توانست فقط در عرض چند دقیقه درخواست شغلی را تکمیل کند.»
کتابداران میدانند که درخواستهای روزمره مانند اینها بخش اساسی در مشاغل آنهاست و همانطور که سطح بالاتری از مهارتهای دیجیتال برای همه کارها یکپارچه میشود تنها تعداد بیشمار و از نظر فنی پیچیده رشد خواهند کرد. در زمانی که بسیاری از کتابخانهها در حال حاضر مخالف با کاهش بودجه هستند، مشارکت با افراد غیرانتفاعی، مدارس، دولتها و شرکتها میتواند به آنها کمک کند تا به فرصت ظهور برسند. آنجلا سیفر[۹]، مدیر اجرایی اتحادیه ملی شمول دیجیتال میگوید: «ما باید راهحل مشارکتی بیشتری داشته باشیم و نه فقط این چالش را در آستانه کتابخانه رها کنیم.»
این نوع مشارکتها در حال انجام است. در دانشکدههای کتابداری و اطلاعرسانی در سراسر کشور، اساتید مجدداً با کمک ابتکار عمل گوگل و انجمن کتابخانههای آمریکایی برنامههای درسی سطح کارشناسی ارشد را برای برنامهنویسی جوانان طراحی کردند. در بیرمنگام، در همین حال، گوگل، میزبان کارگاههای مهارتهای دیجیتالی با برنامههای درسی آنلاین بهعنوان بخشی از تلاشهای مستمر ملی در زمینه پیشرفتهای دیجیتال است. (به دنبال هر توقف، شعب این فرصت را دارند که از طریق ابتکار کتابخانههای پیشرو با مهارتهای دیجیتال به بودجه دسترسی پیدا کنند و رشد با برنامه دستیار گوگل که منابع سفارشی رایگان را برای هزاران سازمان فراهم میکند را اعمال کنند.) ملویا والتون[۱۰] افسر کمکهای مالی کتابخانه میگوید: «شما هنگام مشارکت محصول بهتری میگیرید. چشماندازهای بیشتری در جدول وجود دارد، منابع بیشتر، ایدههای بیشتر. من فکر میکنم مشارکت برای اینکه بتوانیم یک سطح مستحکمتر از پیشنهادها را برای جامعه ایجاد کنیم، بسیار مهم است.»
اطمینان از اینکه کتابخانهها منابع مورد نیاز خود را به دست میآورند از اهمیت زیادی برخوردار است همانطور که دامنه دیجیتالی شدن در ایالاتمتحده در سالهای بعد گسترش مییابد، سواد دیجیتالی را به یک هدف در حال تغییر تبدیل میکند و باعث میشود افراد بیشتری به دنبال آموزش برای گسترش انتخاب مهارتهای دیجیتال باشند. سندرز، برای اولین بار، نرمافزار آنکیو، نرمافزار مدیریت هتل را به تسلط خود درآورده است، اما او هنوز درباره سایر کارهای دیجیتالی پایه مانند سفارش آنلاین کفش به کمک نیاز دارد. با این حال، بار دیگر که او به دنبال کمک است، او میگوید که نخواهد ترسید و او دقیقاً میداند در کجا بگردد.
پانویس:
Calvester Sanders .[۱]
Marijke Visser .[۲]
Frederick Wilfrid Lancaster .[۳]
Wayne Wiegand .[۴]
Josh Carpenter .[۵]
Maurice Harley .[۶]
Floyd Council .[۷]
Sari Feldman .[۸]
Angela Siefer .[۹]
Melvia Walton .[۱۰]
منبع: این نوشته ترجمه مطلبی با این عنوان است: America Has a Digital Skills Gap. Libraries Can Help Fix It
مترجم: حدیثه افضلیپور
مشخصات استناددهی به این مقاله | |
نویسنده(ها): | حدیثه افضلیپور |
عنوان مقاله: | کتابخانهها میتوانند به رفع شکاف مهارتهای دیجیتالی کمک کنند |
عنوان مجله: | کتابدار ۲.۰ – (عنوان لاتین: Kitābdār-i 2.0) |
دوره مجله(Vol): | ۶ |
شماره مجله(Issue): | ۱ |
سال(Year): | ۱۳۹۹ |
شناسه دیجیتال(DOI): | |
لینک کوتاه: | http://lib2mag.ir/11056 |