سخن مدیر مسئول

 بسمه تعالی

سلام و درود

با یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه، رشته شیمی، داشتیم با هم در مورد بحث کارآفرینی صحبت می کردیم، می گفتند که: “ماها (اساتید) در دانشگاه دچار نوعی کسلی شدیم، چرا که محصولاتمان با کیفیت نیستند. محصولاتمان بی­کار هستند و دچار مشکلات زیادی و ما نتوانستیم برای آنان کاری بکنیم.

منظور از محصولات همان فارغ التحصیلان هستند و وقتی یک شرکت تجاری یا سازمان برونداد با کیفیتی نداشته باشه خودش دچار رخوت و کسلی می شود.”

حالا این بسیار خوبه که اساتید ما به این امر اذعان کنند و دنبال راه حل و چاره باشند. اگر چه سیاست های اشتباه، مقاله دادن ما رو داره بدبخت می کنه و در حالیکه کشور نیازمند خلاقیت و کارآفرینی است اساتید ما برای ارتقاء مجبورند سراغ بحث های با قابلیت فقط مقاله شدن بروند و اغلب این مباحث به جای اینکه فناوری محور باشد دانش محور است و عملا کمکی به چرخه ی اقتصاد نمی کند چه بسا که هزینه بر هم هست.

ولی واقعیت این است که هر استاد دانشگاه به اندازه ی وسع خود مسئول است. باید مباحث کارآفرینی، بازار و پول را برای دانشجویان (محصولات)  باز کنند. اگر لازم است از متخصصین و با تجربه های بازار به کلاس ها دعوت کنند حداقل کمی آشنا شدن و جرقه زدن در ذهن دانشجویان لازم است.

از این طریق به آن ها روش های وارد شدن در بازار را بیان کنیم. باور کنید که دارد روز به روز دیرتر می شود. خیل وسیعی از فارغ التحصیلان رو شاهدیم که بسیاری از اصول اولیه ی بازار رو نه تجربه کرده اند نه کسی برایشان بیان کرده است.

آنها ایده های بسیار خوبی دارند ولی روش استفاده و به نتیجه رساندن آن ها را ندارند. بعضی وقت ها می بینیم بعضی از دوستان با شور و تاب از ایده هاشون و اینکه چقدر میتونه پولساز باشه صحبت می کنند ولی خب برای امثال منی که تجربه کردیم، می دونیم که بازار سختی رو روبروشون دارند.

در ارتباط آن با کتابخانه ها و کتابداران می خواهم اینو بیان کنم که می شود از فرصت بالقوه ی کتابخانه ها برای بسط و توسعه ی مفاهیم و تفکر کارآفرینی بهره جست. بسیار فرصت مناسبی ­است تا کتابخانه های ما مأموریت اشاعه ی مفاهیم و تفکر کارآفرینی رو بر عهده بگیرند.

انجمن علمی کتابداری و اطلاع رسانی ایران کاملا توانمندی بالقوه برای راه اندازی این جریان چه در سطح دانشگاه ها و چه در سطح کتابخانه­ ها را دارد. ما شاخه های فعال استانی رو شاهدیم که با نیروهای جوان در حال فعالیت های تازه ای هستند. اگر چه اغلب فعالیت ها در حوزه ی آموزشی محصور مانده است اما

اگر انجمن مرکزی برای خود مأموریت ها و وظایف جدیدی قایل شود.
اگر سیاست گذاری ها و برنامه های توصیه ای برای گروه های آموزشی و کتابخانه ها تدوین کند.
اگر ارتباط بیشتری با جوانان برقرار کند و به ویژه در ساختار اصلی خود نیروهای تازه نفس با پشتکار و تلاشگر جذب کند.
اگر بگوید که می شود خیلی کارها کرد.
اگر به دنبال این باشد که روح جدیدی به خیل افراد وابسته (چه عضو و چه غیر عضو) تزریق کند.
آنگاه می شود بخشی از جامعه را که به عنوان رهبران فکری و اطلاعاتی جامعه توانمندی نقش آفرینی دارند را آماده کند.

به عنوان یک فرد که  از بیرون با جامعه ی کتابداری ارتباط نزدیکی دارم پیشنهاد می­ کنم انجمن مخصوصا اساتید بزرگ و قدرتمند ما به جای حضور مستقیم در هیئت مدیره ها و تصمیم گیری های اجرایی به دنبال شناسایی و جذب افراد نخبه در سطح دانشگاه ها و کتابداران باشند، آن ها را تشویق به حضور در سطوح تصمیم گیری و فعالیت های اجرایی کنند، در پشت صحنه با استفاده از ارتباطات دولتی و سازمانی برای کمک به توسعه ی تفکرات جوانگرایی و رشد کارآفرینی در سطح جامعه ی کتابداری و علم اطلاعات کمک حال باشند.

پ.ن: بعضی مواقع در صحبت های اساتید می بینم که بیان می شود خود جوانان اهل کار نیستند، اهل تلاش نیستند و قص علی هذا. نکته ی اول اینکه، خب اولا که چرا این اتفاق افتاده بخشی از ماجرا مسئولیتش با دانشگاه است که جسارت و توانمندی به دانشجویان و خروجی های خود اعطا کند. دوما اینکه قبول، نمیشه که بشینیم و نگاه کنیم باید آن ها را بیاوریم وسط میدان این چرخ باید بچرخد، باید کمک کنیم آنها خودشان را پیدا کنند، تصمیم گیر باشند و مسئولیت تصمیم ها را بپذیرند. جسارت ارائه ی نظریات و ایده های خود را داشته باشند.

حسین حیدری
مدیر مسئول “کتابدار ۲.۰”
اردی بهشت ۹۶